Wat ik geleerd heb van een week fietsen in Frankrijk


Het is ondertussen al bijna een maand geleden dat ik me door mijn papa/coach liet meenemen op enkele fietstochtjes in het heuvelachtige landschap van La Souterraine in Frankrijk. We genoten er van een weekje vakantie met de familie en ik had het fantastische idee om daar dan ook een blog over te schrijven. 

Zo geschiedde, alleen iets later dan gepland (iets met een nieuwe job en workload enzo…). Maar het is ne klepper geworden. Zet u dus efkes op uw gemak, want dit kan wel even duren. 

Een kleine voorgeschiedenis

Een jaar geleden stapte ik voorzichtig, maar met veel goede moed op de fiets. Ik begon met een wekelijks tochtje van 20km langs de Schelde en door de Vlaamse Ardennen. Echte bergen deed ik nooit. Geleidelijk aan werden de toertjes langer en ging de snelheid omhoog, net als de hoogtemeters. Toch ging ik niet spectaculair vooruit. Wat wil je, met één training per week. Gemiddeld. Als er geen zoveelste familiefeest tussenkwam. Mijn doel om de Mont Ventoux op te rijden stak ik even in de koelkast. Laten we eerst wat kleinere bergjes proberen. Een fietsreis zag ik wel zitten. Hoe zou het zijn om (bijna) elke dag van de week in het zadel te kruipen?

Wel, zo was het: 

  • Dag 1 ging fantastisch goed! Op’t gemak begonnen. Daar heeft mijn papa zijn kwaliteiten als coach nog maar eens bevestigd. Ik zou veel te enthousiast gestart zijn en mezelf opgebrand hebben op de eerste berg. We reden op’t gemakske, maar vlotjes, 40km en een dikke 500 hoogtemeters (ter referentie: tot nu toe had ik er gemiddeld 100 op een training). 
  • Op dag 2 kwam dag 1 terug to bite me in the ass. Tamelijk letterlijk. Spieren deden pijn, zitbeentjes drukten door het nochtans rijkelijk aanwezige vet op mijn achterste. Jep, “zware benen”, ze bestaan! Het kan ook aan de rijkelijk vloeiende drank van avond 1 gelegen hebben. Maar ik ben natuurlijk geen sportdokter 😉 
  • Dag 3 was een rustdag. Voor mij toch. Koen nam mijn plaats voor 1 keer in voor een tochtje samen met papa en schoonbroer. Met zijn giga-kuiten en mannenspieren ging hij natuurlijk veel gezwinder die bergen op dan ik, zelfs zonder enige training. Ja, dat steekt nog altijd een beetje. Zelf zat ik ook niet echt stil die dag. Ik startte de dag met een halfuurtje yoga om mijn spieren wat te plezieren (haha, rijmen en dichten… – sorry, I took it too far). 
  • Op dag 3 startte ik met een bang hartje en vroeg ik om een kort toertje. Na de eerste 20km merkte ik dat het toch beter ging dan verwacht, dus we deden er nog een lusje van 10 km bij. Ik weet het, dat klinkt weinig (zeker als je weet dat mijn schoonbroer er gemiddeld 60 à 80 deed op een dag). Maar in dat glooiende landschap vond ik 30km en 460 hoogtemeters al mooi. Diezelfde namiddag deden we nog een wandeling van 4km met de kindjes en daarna deed ik niets meer. Gedaan voor die dag! 
  • Dag 4 was opnieuw een rustdag. Vooral omdat ik samen met mijn papa Koen naar het station van Poitiez bracht. Het enige station in een straal van 100km waar hij die dag de trein naar Parijs kon nemen. Want meneer had de dag erna een bierfestival. De namiddag was voor zwemles met Sep. Dus toch een beetje bewogen. 
  • Op dag 5 maakten we opnieuw een toertje van 40km door het prachtige landschap en de rustieke dorpjes. De spieren wilden goed mee, maar de warmte werkte tegen. Waar ik op dag 1 nog met een coltrui reed, zat ik nu al na 5km serieus in het zweet en op mijn adem te trappen bij 28 graden
Subtiel wegkijkend, zodat ge mijne knalrode kop niet ziet. Slim hé!

Dit heb ik geleerd:

  • Ik moet vaker trainen. Met één training per week ga ik volgend jaar nog niet de Mont Ventoux op geraken. Als ik dus een hoger doel wil ambiëren, moet ik een tandje bijsteken. (I am on a roll here, mannekes!). 
  • Als ik denk dat ik goed bezig ben, merk ik dat ik toch nog traag ben. Mijn schoonbroer reed ook mee en hij deed vaak een toertje extra, zodat hij toch wat kon doorrijden. Oké, hij is meer getraind, maar ik voelde mij soms schuldig dat hij zich zo moest inhouden. Maar goed, elk lichaam is anders gebouwd. Mannen hebben vaak ook meer kracht van vrouwen. Daar moet ik mij bij neerleggen. En voor de rest blijven trainen om vooruit te geraken. 
  • Een fietsreis met een bende dames lijkt mij wel tof. Of gewoon eens proberen meerijden met een ploegje. Om te zien of ik een sociale fietser kan zijn (al vermoed ik dat ik eigenlijk een aso cycling bitch ben).
  • Ik heb nood aan een coach. Niet alleen om de baan te tonen. Ik heb geen gps en rijd zelfs in mijn eigen geboortestreek nog verkeer (geen kei in aardrijkskunde, ikke). Maar ook om mij te begeleiden. Om mij in te tomen in het begin en om me mee te trekken wanneer mijn brein zegt dat het genoeg geweest is.
  • Als je een sportdoel hebt, ga je vanzelf gezonder eten. Vakanties bij ons staan gelijk aan veel en goed eten, aperitieven en achteraf nog gezellig op het terras samenzijn met een drankje (of 2, of 3). Lees: veel brood, chips, kaas en alcohol. En natuurlijk ook wel fruit en groenten. Maar toch. Na de eerste avond hield ik me vooral op vlak van alcohol veel meer in en dronk ik veel meer water. Dat vind ik wel positief van mezelf. Ik dacht niet dat ik het in me had, die discipline. Nice one, Delphine. #speekmedaille
  • Wees voorzien op alle weersomstandigheden. Ook al was het Frankrijk, de eerste dagen reed ik met lange mouwen en een gewone bril. De laatste dag was het 28 graden en waren korte mouwen en een zonnebril aangewezen. Overpacking bestaat niet voor fietsers

En ik was zo gemotiveerd na de reis! Ik heb sindsdien al welgeteld 0 keer op de fiets gezeten. Verdomde Belgische weer. En sociale verplichtingen. En nieuwe werkschema. Wacht, wacht, ik vind nog wel 5 uitvluchten, hoor! 

Maar zaterdag zit ik weer op de fiets! Ze geven toch mooi weer hé? 

Op reis met een peuter en een kleuter

What were we thinking? Een autorit van een dikke 800 km met een kleuter van 3 en een peuter van 1,5! Dé reden waarom we de aankoop van een tablet niet meer wilden uitstellen. Kindvriendelijke apps geïnstalleerd, voor als ze zich niet meer kunnen bezighouden met vrachtwagens spotten. Een koffer volgestouwd met speelgoed, loopfietsjes en opblaasflamingo’s. En een beetje kleren, dat ook nog. Continue reading “Op reis met een peuter en een kleuter”

Over bompa-petten en chocolade eitjes

Afgelopen weekend was het weer Pasen. Al sinds jaren hét weekend waarop we met de familie aan moederszijde een huisje huren om samen enkele dagen door te brengen. Ondertussen is dat niet meer een “huisje”, maar een behoorlijk huis – met al die lieven en kinders die nu mee zijn. Dit jaar huurden we opnieuw een heel hotel af. We trokken met een kleine 30 man naar Retie, één of ander gat dat ik zelfs nu nog niet zou kunnen aanduiden op een blinde kaart. Maar wel mooi én plat – in tegenstelling tot onze Vlaamse Ardennen. Handig voor wandelingen met kindjes en oma’s.

Die familieweekends zijn doorgaans een combinatie van dezelfde activiteiten:

We hebben standaard het aperitieven en eten waarmee we de dagdelen met elkaar verbinden. Wij zijn nu eenmaal een familie van bourgondiërs, wat wil je.

Omdat sommigen onder ons ook nog een beetje gezond willen leven, wandelen of fietsen we de calorieën er altijd wel weer af. Als we een huis hebben met zwembad, zwemmen we de calorieën er ook nog af. Dit jaar was er een trampoline, waar enkel de kindjes gebruik van maakten. Voor de grote kindjes was er een pooltafel. Toch ook een soort sport, hé 😉

Bevoorrading voor de poolspelers

Elk jaar zorgen we ook dat we toch één bezienswaardigheid van de streek gezien hebben. Dit jaar bezochten we de abdij van Postel en haar prachtige – zij het nog niet in bloei staande – kruidentuin. We kochten er ook nog kaas kazen voor bij de lunch op zondag. We brachten op zondagvoormiddag ook nog een bezoekje aan het Zilvermeer waar we wandelden en Sep voor het eerst minigolf speelde.

Op zaterdagavond hebben we altijd spelletjes- of quizavond. Elk jaar wordt die georganiseerd door iemand anders en elk jaar gaat het er leutig en luid aan toe. Dit jaar hadden we een variant op bingo, compleet met met opdrachtjes, quizvragen, bompa-petten en bomma-schorten.

Op zondagochtend mogen de kindjes paaseitjes rapen. Dat is een traditie die er eventjes uit geweest is – als pubers lagen we liever tot 11u te stinken in onze nest dan chocolatten eiers te gaan zoeken die ’s middags toch sowieso op tafel zouden liggen als dessert. Nu zijn er natuurlijk weer kleine kindjes die het super vinden om eitjes te zoeken. En moeders die het super vinden om duust foto’s te maken van die zoekende kindjes *guilty*

De zondagnamiddag is chill-namiddag. Iedereen doet dan een beetje zijn goesting. Wandelen, lezen, koers kijken… Vroeger was mijn papa de enige in die laatste categorie. Dit jaar was er een tv in de eetzaal en zat de voltallige familie al van bij de lunch naar De Ronde te kijken. Af en toe gaf iemand het op – voornamelijk de vrouwen. Ik ging bijvoorbeeld samen met mijn mama en Sep een toertje fietsen. Allez, Sep leerde fietsen op een fiets die eigenlijk nog net iets te groot is, waardoor we steunwieltjes moeten gebruiken – *OMG, steunwieltjes, dat is zo not done volgens de opvoedingsdeskundigen anno 2018*! Mijn mama ging mee om hem te ondersteunen en te begeleiden, zij heeft immers twee armen ter beschikking. Ik ging mee om foto’s en filmpjes te maken met mijn iPhone. Dat kan nog met 1 hand.

Zondagavond en maandagochtend is dan altijd het minst leuke gedeelte: opkuis, valiezen pakken, uitzoeken welk speelgoed nu weer van wie was en afscheid nemen. Allez, toch voor welgeteld 5 dagen, want vrijdagavond komen de dames al samen voor een Mylène-avond en op zaterdag is er een feestje bij mijn tante voor haar verjaardag. Kwestie dat we elkaar niet té veel gaan missen, hé 🙂

En hoe hebben jullie de paasvakantie ingezet? Hebben jullie ook van die paas- of andere familietradities? zijn jullie ook close met jullie familie?

Waarom de Algarve de ideale bestemming was voor onze huwelijksreis

We gingen geen huwelijksreis doen. We hadden het afgelopen jaar al genoeg zotte kosten gedaan in ons huis, met het krijgen van een tweede kind, met een trouwfeest te organiseren. We zouden dat over een paar jaar wel eens doen.
Maar dat was buiten mijn zus gerekend. Zij vond het niet kunnen dat wij na ons huwelijk niet zouden genieten van een reisje met ons twee. *de romanticus* Ze trommelde schoonzussen en (schoon-)ouders op en ze legden samen voor een mooi reisje naar de Algarve. Koen noch ik was daar ooit al geweest, maar we hadden wél al gehoord over de mooie natuur en het goede weer. We keken er dus enorm naar uit. Waar ik een beetje extra zenuwen van kreeg, was van het feit dat ik zelf niets kon bepalen. Vlucht, auto en verblijfplaats waren geregeld. Gelukkig weet mijn zus wel het één en ander van reisjes organiseren 🙂

Gewapend met onze Lonely Planet gids stapten we het vliegtuig op. Hoe we die 5 dagen met ons tweetjes zouden invullen, dat lag volledig aan onszelf.

Uiteraard genoten we ervan om samen lang uit te slapen (het ontbijt werd geserveerd vanaf 8u30 zonder einduur :)). We genoten van elkaars gezelschap, zoals elk pasgetrouwd koppel. Of elk koppel met kinderen dat eens 5 dagen kinderloos is… 😉

Toch wilden we ook iets van de Algarve gezien hebben. Al was het maar om achteraf toch iets anders te kunnen vertellen dan “het was een zalig bed!” of “mooi zwembad”.

Logeren

We logeerden in het Monte da Lua Guesthouse – the quietest Algarve. En quiet was het er alleszins! Een verblijf enkel voor volwassenen, dus geen krijsende kinders om 8u ’s morgens. Enkel te bereiken via een grindweggetje op 20 min. van Faro. Het enige geluid dat je hoorde waren de krekels en af en toe een straathond.

Bezoeken

Met de auto stond je – als je een gps hebt en niet moet rekenen op de bewegwijzering – op amper 10 minuten in Olhao, een charmant havenstadje met een ferry of taxiboot naar de omringende eilandjes. Aan de rand van het Ria Formosa natuurpark waar vogelspotters hun hartje kunnen ophalen. In de zomer zijn de eilandjes een toeristische trekpleister en liggen de prachtige stranden verstopt onder een deken van kleurrijke parasols.

Als je echter de moeite neemt om iets verder te wandelen en van de paden af te gaan, dan kom je op mooie plaatsjes waar je je op een onbewoond eiland waant en je echt kan genieten van de ongerepte natuur. Ideaal voor zij die “houdt van lange strandwandelingen” op hun online datingprofiel hadden staan.

Naast Olhao bezochten we o.a. ook nog Tavira en Faro, waar het gezellig kuieren is door de kleine straatjes langs de met mozaïek beklede of met muurschilderingen versierde gevels.

Tavira

Olhao

Lagos

Faro

Toerist

De echte toerist uithangen deden we in Lagos. Een boottochtje langs de kust kon niet ontbreken. We kozen voor één van de “grotto tours”. Met max. 10 op een bootje. Ja, met 5 bootjes achter elkaar en slalommend tussen de kajaks, zoals verwacht. En toch weten die mannen hoe ze je een prachtige ervaring kunnen bezorgen en hoe ze je het gevoel kunnen geven daar (heel eventjes) helemaal alleen te zijn. Het hielp ook wel dat wij vooraan op de boot zaten en dus foto’s konden maken en konden genieten van het uitzicht zonder storende toeristenpetjes in ons gezichtsveld.

Uit eten

Omdat we ons 5 dagen lang in de watten lieten leggen, en we geen keuken hadden in onze verblijfplaats, gingen we iedere avond lekker uit eten. De Algarve staat gekend om zijn zeevruchten en vis. Oeps, iets waar wij niet echt grote fans van zijn. Gelukkig kennen ze daar ook iets van groenten! We lieten ons wat de restaurantjes betreft leiden door onze Lonely Planet gids en kwamen nooit bedrogen uit. Een tip: vooraf reserveren is aangeraden, zeker voor de etablissementen in de iets drukkere steden.

Onze favoriet in Faro was Faz Gostos: binnen gigantisch groot met verschillende zalen achter elkaar en gezellig ingericht, buiten een klein, modern terras. Op de menukaart vind je een mengeling van Portugese specialiteiten en meer “toegankelijke” gerechten. Alles tot in de puntjes afgewerkt, zowel qua uitzicht als qua smaak. De vriendelijke en snelle bediening is ook een grote plus. Want let me tell you, erg gehaast zijn ze niet altijd in de Algarve, zeker niet als ze je wil afrekenen (raar toch…).

 

 

Voor een snelle lunch of een cocktail na je diner kan je in Faro, vlakbij Faz Gostos, terecht in O Castelo. Een cocktail met zicht op de lichtjes aan de overkant van de baai of een snelle hamburger voor je de stad in trekt. Met een beetje geluk krijg je er nog een gratis concertje bovenop. Of voetbal op groot scherm.

Ooit gaan we terug naar de Algarve. Dan doen we wat ook op ons verlanglijstje stond, maar echt niet meer in die 5 dagen in te proppen viel: Silves, Sagres en Monchique. Of misschien doen we ooit eens een road trip door de Algarve. Oh, ik droom alweer weg…

Mijn zus boekte deze reis via Eliza Was Here. Alles was tot in de puntjes geregeld en heel duidelijk gedocumenteerd. Ik onthoud deze naam zeker voor een volgend reisje. Op hun website kan je kiezen per “thema”. Je kan bijvoorbeeld kiezen voor een kindvriendelijk verblijf of een romantische honeymoon.

“Babymoon” in Brugge

Het is cool en hip om voor de komst van een baby nog eens met z’n tweeën weg te gaan. Echt genieten van de laatste vrije, rustige momenten samen met je geliefde. Voor dat hulpbehoevende bundeltje je leven overhoop haalt. Ze hebben er zelfs een hippe naam voor: babymoon.

Wij doen het vooral omdat het alweer veel te lang geleden is dat we nog eens tijd maakten voor elkaar. De romantiek heeft de laatste tijd wel vaker plaats moeten maken voor werken in huis. Of een peuter. Of zwangerschapskwaaltjes. Of de job, of …. We gingen elke maand date night houden, zeiden we voor Sep kwam. Dat leek ons meer dan haalbaar… Ik denk niet dat we in die twee jaar aan 10 date nights gekomen zijn.

Tijd maken voor elkaar. Het was dus meer dan long overdue!

Brugge was één van de steden in ons land die we nog niet bezochten samen én het leek ons de ideale locatie voor een romantisch uitje. Het lief kon het voor één keer over zijn hart krijgen om op zaterdag niet te gaan werken, dus we konden genieten van een héle dag Brugge 🙂 Nu ja, het werd vooral: thuis een beetje uitslapen op zaterdagochtend, rustig valiesje pakken en richting Brugge.

img_5546

Tegen dat we daar aangekomen (én geparkeerd) waren, was het lunchtijd. Daarna rustig wat flaneren door de pittoreske straatjes van deze charmante stad en schuilen voor de regen en ijskoude wind.

img_5545

img_5553
The Kissing Bridge, hoorden we een gids deze brug noemen. Omdat veel koppeltjes hier even stoppen voor een romantisch momentje. Persoonlijk doe ik dat toch liever op een plaatsje waar je niet continu omver gelopen wordt door toeristen met smartphones en selfiesticks…

Dat schuilen deden we in The Old Chocolate House,  het chocoladewinkeltje/tearoom van het lief zijn tante. Een zonde dat hij me in die bijna 11 jaar nog nooit had meegenomen naar dit schattige plaatsje! Midden in het toeristische deel van de stad, in de Mariastraat, waar de toeristen tot buiten staan aan te schuiven voor een heerlijke meeneem-chocolademelk of om een plaatsje te bemachtigen in de tearoom. Hier krijg je geen gewone Cécémel, maar kan je kiezen uit een hele waslijst aan chocoladesmaken. Van een “gewone” Callebaut dark chocolate tot Ecuador chocolade met fruitige accenten en een toets van rum. Indien gewenst zelfs met topping naar keuze (denk aan mini marshmallows, chili, speculaas crumble…). Ook koffie- en theelovers komen hier zeker aan hun trekken. Je kan er ook de bieren van mijn lief drinken, al zijn die vooral in de zomer populair…

img_5564

Bij elk drankje krijg je natuurlijk ook een cakeje en koekje van het huis geserveerd. Wie dan nog een klein hongerke heeft, kan kiezen voor een heerlijke wafel of andere sweets. Probeer zeker eens de appeltaart, zo goed kan ik ze (nog) niet maken! Alles wordt klaargemaakt en geserveerd door de enthousiaste Bram en zijn broer Berend.

img_5565

Beneden in het winkeltje kan je terecht voor alle soorten chocolade, pralines, geschenkverpakkingen en een bekertje chocolademelk for the road. Fa (Françoise) en dochter Barbe zijn uitstekend op elkaar ingespeeld en het is duidelijk dat ze dit etablissement met veel passie uitbaten (je zou voor minder…).

img_5556

 

img_5555

Na de chocolade-overdosis wandelden we richting B&B De Bornedrager, waar we geboekt hadden voor een romantische overnachting (vooral: een overnachting zonder peuter die je wakker houdt én zonder piekeren over de overload aan huishouden die wacht). Foto’s van de gigantische kamer heb ik niet, maar vind je wel mooi gestileerd terug op hun website (en ja, ze zijn in het echt zoals op de foto’s). Ook het ontbijt op zondagochtend was super. Uitgebreid, met eitje en bubbels (die ik helaas heb moeten afslaan…).

img_5572

Voor ons diner op zaterdagavond hadden we gereserveerd bij Cafedraal. Het interieur was stijlvol, de bediening heel vriendelijk (en grappig) en het eten vooral veel. Alles was lekker, goed klaargemaakt. Zeker niet te klagen. De porties waren alleen zeker groot genoeg. Zelf het lief at niet alles op. Het kon natuurlijk ook zijn dat onze maag nog aan het bekomen was van de chocoladenamiddag… 😉

img_5566
Ook de verlichting kon beter… Of het ligt aan mijn fotografiekwaliteiten, kan ook…

We hadden het plan opgevat om nog eens zot te doen na ons diner en Bar des Amis op te zoeken voor een (non-alcoholische) cocktail voor het slapengaan, maar we kozen ervoor om meteen terug te gaan naar het hotel en daar te crashen op het hemelse bed. Tja #teamnosleep zeker…

Dat het deugd gedaan heeft!

 

Voor het eerst op reis met een kind

Onze vakantie zit er alweer op. Een weekje Saint-Martin-d’Ardèche met mijn twee schatten. Een weekje van zon, zwemmen en bezoekjes-à-l’aise. De eerste échte vakantie met ons drietjes. Een weekendje Italië telt niet. Twee verzopen weken aan zee met mijn ouders telt ook niet.

Voor het eerst op reis met een kind – en dan nog een kind dat net de peuterpuberteit (is dat echt een woord/fase??) ontdekt heeft – het is toch wat. Onze vorige reis was enkel het lief en een 5 maand zwangere ik. Een kind erbij verandert toch het één en ander.

  • Om te beginnen: de extra bagage! Een extra valies met kleren, pampers en de hele lading andere toebehoren bij een peuterpuber. En ik ben sowieso al een “overpakker”… Thank God voor grote koffers!
  • Wij hebben het geluk dat ons kind graag in de auto zit en er gemakkelijk slaapt. Enkel de laatste 10 minuten voor we onze bestemming bereikten, was er sprake van enige opstandigheid (die ook al snel weer opgelost was met dank aan de tut en Meneer Konijn). Ik wil me niet inbeelden hoe het is met kinderen die continu zitten te jengelen op de achterbank!! Als Sep blijft zoals hij is, dan zit dat er niet in… (wishful thinking zeker… ;)) 
  • Een planning wordt een kleine noodzaak. Niet meer gewoon ergens naartoe rijden en “we zien wel waar we uitkomen of wanneer/waar we gaan eten.” Wel “we zouden best tegen dan terug zijn, want Sep moet toch een dutje kunnen doen” of dergelijke.
  • Ook gewoon op pad gaan met enkel je portefeuille en je zonnebril gaat niet. Er moet altijd water, eten, een tut, hoedje, zonnecrème, knuffel… mee zijn voor het kind.
  •  Aan het zwembad liggen en een boekje lezen – no can do, sir! Een kind dat constante aandacht nodig heeft. Je leert het wel hoor: afwisselen en afleiden. Maar toch: rustig aan het zwembad liggen bestaat niet meer.
  • Hetzelfde geldt eigenlijk voor alles waar je “rustig”, “op het gemak”, “spontaan” of “we zien wel” bij kan zetten. Op uitstap gaan, avondeten, aperitieven, wandelen, boodschappen doen (Sep heeft de ik-zet-mij-op-de-grond-en-schreeuw-tot-ik-mijn-zin-krijg move geleerd, net op tijd voor de reis!)…
  • Wij hebben het niet aangedurfd: ’s avonds op restaurant met ons kind. Zeker omdat hij tijdens deze week vooral ’s avonds erg lastig kon zijn. ’s Middags in een stadje lukte het wel. Meneer at wat brood en viel in slaap in zijn buggy, ideaal!
  • Toch nog een voordeel aan het kind en het plannen: je zoekt gericht naar activiteiten die ook voor de jongsten interessant kunnen zijn. Zo zie je dingen die je anders misschien niet had gedaan, zoals een krokodillenparadijs of een lama-kwekerij waar we letterlijk tussen de lama’s liepen.

Niet gespuwd! En de lama ook niet 😉

 Uiteraard wisten we het wel, dat reizen met een kind anders is dan reizen als koppel. Maar pas als je het meemaakt, besef je het. Vind ik. En vindt het lief. De avondjurkjes en mooie juwelen  die in mijn valies zaten hebben het daglicht niet gezien. Want uitgaan voor een avondje op restaurant en een cocktail achteraf, het zat er niet in. En toch had ik die jurkjes en juwelen ingepakt… Macht der gewoonte? De quality time waarvan de koppelvakanties uitpuilen, werd herleid tot samen op het terras naar muziek luisteren met een drankje erbij en proberen niet in slaap te vallen voor 21u. Want neen, op reis gaan om uit te rusten en spontaan te wezen, dat doe je niet met een kind. Op reis gaan voor stress, planning, plezier, veel gelach, de verwondering over de constante kinderlijke verwondering en – geef maar toe – de überschattige foto’s, dat doe je wél met een kind!

Harry Potter Jr. net uit de douche

Op reis zonder zorgen

Nog welgeteld 4 dagen en onze eerste echte reis (citytrips niet meegeteld) in twee jaar tijd begint! Geen minuut te vroeg! Zelfs onze Duracels gaan niet oneindig lang mee… Een weekje Ardèche met mijn twee mannen. De weersvoorspellingen zijn fantastisch, het zwembad lonkt. Ik voel nu al dat dat weekje te kort zal zijn! Maar goed, dat we gaan genieten, dat staat vast.

Alleen… die week voor de reis… Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar bij mij zorgt die altijd voor een klein beetje stress. Leuke stress, dat wel. De koffers pakken, het geregel… het bezorgt de een okselvijvers van angst als hij/zij een uur voor vertrek ziet dat de onderbroeken nog in de wasmand zitten, de ander vertrouwt op lijstjes voor zijn/haar innerlijke rust. Ik behoor tot die laatste categorie.

Dat ik houd van lijstjes en organiseren, is ondertussen allang geen geheim meer. Als beide ouders een bepaald trekje hebben, is de kans tamelijk groot dat het kind dat ook heeft… Waarvoor dus mijn dank, lieve mama en papa 🙂

list-graphic

Wil je weten hoe ik ervoor zorg dat ik zonder zorgen op vakantie kan vertrekken? Lees dan gewoon verder…

De reis begint bij het boeken

Op het moment dat ik een reis boek, maak ik een mapje in mijn mailbox, zodat ik alle gerelateerde mails daarin kan bewaren. Dat scheelt een hoop zoekwerk op het moment dat je de documenten nodig hebt. Ik print ook elke bevestiging en elk contract. Niet echt milieuvriendelijk, I know, maar better safe than sorry... Daarnaast bewaar ik ook de basisgegevens (vluchtnummer, contactgegevens verblijf…) in mijn Iphone.
Denk ook al aan administratieve zaken die je moet regelen voor je vertrek: visums, bankzaken regelen, verzekeringen… Zo hoef je je daar niet mee bezig te houden vlak voor vertrek.

Laat je huis niet in de steek

Ik vraag elke keer aan mijn ouders om een paar keer langs te komen in mijn huis tijdens mijn vakantie. Nu ja, ze zijn me altijd voor en stellen het zelf voor 😉 De brievenbus moet toch leeggemaakt worden. Maar het huis moet er gewoon ook af en toe bewoond uit zien. Ze komen alles eens controleren tijdens onze afwezigheid. En uiteraard kunnen ze het dan niet laten om een klusje uit te voeren waar wij nog niet aan toe gekomen zijn. (Verwend, I know!) De nodige informatie bezorg ik in de loop van de week voor de reis aan de “house sitters”.

Travel-Preparations

Eerst lijstjes, dan koffers

Jaren geleden maakte mijn mama voor het eerst een lijstje met zaken die ze zeker niet mocht vergeten als we op reis vertrokken (van belangrijke documenten tot wattenstaafjes). Elk jaar opnieuw gebruikt ze die lijst. Soms wordt daar ook iets op aangepast/toegevoegd/geschrapt. Ik gebruik die lijst ook. Ook nu weer. Deze keer heb ik er echter zodanig veel aan veranderd, dat ik zelf een nieuwe lijst ga maken. Tja, mijn ouders gaan nu eenmaal niet meer op reis met baby’s…
Eerst vervolledig ik mijn lijst. Alles waar ik in de loop van de week nog aan denk, komt op de lijst.
Pas op de laatste dag voor het vertrek, haal ik de koffers boven en vul ik ze in één keer. Hiervoor ben ik ook een systeem aan het ontwikkelen. Helaas ga ik te weinig op reis en heb ik dus te weinig kansen om mijn systeem te perfectioneren. Oplossing: meer reizen!

Inkopen

Wij zijn toch niet de enige die vlak voor onze reis nog vlug even in de buurtwinkel binnenwippen (denk maar aan eten voor tijdens de autorit, zonnecrème, zaken die je sowieso vergeten was)? Bij het opmaken van mijn inpaklijst maak ik ook een shopping list. Op de laatste dag voor vertrek plan ik dan ook een halfuurtje of een uurtje voor mijn inkopen.

Maar er zijn ook zaken die je niet van thuis meeneemt. Zeker als je met het vliegtuig vertrekt, wil je zo licht mogelijk reizen. Ook iedereen die niet op hotel gaat, maar in een appartement/huisje/op een camping… logeert, moet nog inkopen doen bij aankomst. Als je ergens in the middle of nowhere verblijft en je een halfuur moet rijden naar de dichtstbijzijnde supermarkt, dan wil je ook die inkopen zo efficiënt mogelijk laten verlopen. Mijn voorliefde voor weekmenu’s stopt niet als ik op vakantie ga. Ze is wel wat flexibeler (heel wat flexibeler). Toch is ook een “ongeveer” weekmenu (of eerder een dat-wil-ik-zeker-eten-op-vakantie-lijst) handig. Zo kan je gemakkelijk een shopping list opstellen en vergeet je zeker niets. Het hoeft niet erg gedetailleerd te zijn, gewoon de basics (water, groenten, brood…) en de rest vul je wel aan naargelang je goestingskes. Op reis doen we niet aan diëten 😉

Voila, dat is zo kort (ahum) uitgelegd hoe ik me voorbereid op een reis. Variaties zijn er uiteraard naargelang de aard van de vakantie.

Hoe bereiden jullie je voor op een reisje?
Wie geïnteresseerd is in onze “super-deluxe” paklijst, laat maar weten in de comments. Misschien post ik die dan ook wel nog eens. Die zal allesbehalve volledig zijn voor iedereen, al kan het misschien een goede basis zijn voor wie ook een lijstje wil maken, maar niet goed weet waar te beginnen. Just let me know, dan zie ik wat ik kan doen.  

 

Verjaardagsweekend in Antwerpen

Het lief werd 30. Als het aan hem lag, was het een zaterdag als een ander. Voor hem startte de dag zelfs om 3u voor een brouwsessie.
Dat was ook wel een beetje mijn schuld, want om 18u30 moest meneer thuis zijn. Dus hij moest vroeg beginnen. Ik had een verrassing.
Om 19u30 stonden hij geblinddoekt aan de voordeur van zijn ouders. Een halve minuut later schrok hij zich een ongeluk bij het zien (en vooral horen) van een veertigtal van zijn beste vrienden. Zag ik daar zelfs een traantje opwellen in zijn ooghoek?

Op zondagmiddag vertrokken we dan richting Antwerpen (voor de eerste keer ever als koppel!). Ik deed mijn lief tijd cadeau. Tijd waarbij hij niet aan de brouwerij moest (mocht) denken. Tijd waarbij wij van elkaar konden genieten. Zonder to-dolijstjes en huilende peuters. En met maar een heel klein beetje sociale media (tja…).
Eerste stop was de MAS-site, waar de foodtrucks van Bus-Kruid de meest uiteenlopende en verrukkelijke geuren op ons loslieten.

Wij kozen voor de Marokkaanse keuken van De Koezina. Heel lekkere couscous, maar een medium was toch wat te groot voor mijn kleine maagje. Sorry, mannen…

We wilden ons ook wagen aan een bezoekje aan het MAS. Of dan vooral de bovenste verdieping voor het panorama. Voor het speciale verjaardagsweekend was ook dit betalend, waardoor we zouden moeten aanschuiven aan de immense wachtrij voor de tickets. Dat zagen we toch niet bepaald zitten. We beslisten om maandagochtend terug te keren vòòr de grote massa. Helaas was er op maandagochtend een evacuatie wegens rookalarm. Na twee uur wachten gebeurde nog niets, dus we dropen af. Het MAS zal voor een volgende keer zijn…

IMG_4287
Wachten aan een afgesloten MAS
 

Direct naar het hotel, dus. Via Weekendesk scoorde ik een mooi prijsje in het “luxehotel” Lindner aan het Centraal Station. Ik heb geen foto’s van de kamer, maar op de website vind je ze gemakkelijk terug. Het was een mooi, proper hotel met grote kamers en zeer vriendelijk personeel. Voltreffer echter was het ontbijt. Mannen, zo een gigantisch ontbijtbuffet heb ik nog nooit gezien. Van 3 soorten granola en 5 soorten cornflakes over vers fruit en 4 soorten yoghurt tot gerookte zalm en balletjes in tomatensaus. Voor wie echt eens zot wou doen, was er zelfs schuimwijn (of champagne, ik heb er niet echt op gelet). Wij profiteerden van de late check-out en gingen pas om 9u30 ontbijten/brunchen. Zalig!!

Voor we aan dat ontbijt kwamen, hadden ik natuurlijk nog een avondje uit gepland in Antwerpen. We parkeerden onder de Groenplaats (parkeren in Antwerpen is duur!!!) en gingen van daaruit naar de 3 adresjes die op het programma stonden. Allen dicht bij elkaar in het historische centrum van Antwerpen. Ik heb helaas geen foto’s van ons eten… Ik was een rotslechte blogster, maar een perfect liefje die avond. Het lief hoefde geen halfuur te wachten tot ik de perfecte foto had, maar genoot van mijn volle aandacht. Kleine pech voor jullie. Maar foto’s zijn terug te vinden op de respectievelijke websites. En anders moet je maar eens in het echt gaan kijken hé 😉

We startten met een aperitiefje bij Gollem, vlakbij het stadhuis. Een biercafé (du-uh!) met een leuk interieur, toffe obers en een uitgebreide bierkaart. Uiteraard ook met onze bieren erop 🙂 Dé reden voor ons bezoekje aan deze bar, al zal het zeker niet de laatste keer geweest zijn. Wie een kleine snack wil, kan hier ook terecht. Het hoeft niet altijd fancy te zijn. Burgers en bier kunnen ook smaken!

Twee straten verder gingen we pasta eten bij Pasta-Hippo-Vino. Pasta, maar anders. Alle pasta was sowieso vers gemaakt, wat al een plus is. Het waren hier ook niet de typische spaghetti bologneses, maar klassiekers met een twist en nieuwe smaakcombo’s. Wijnliefhebbers kunnen zich hier volop laten gaan, want naast pastahuis is dit ook een wijnhuis. De wijnkaart was dus enorm uitgebreid.
Mijn mozzarella-tomaat voorgerechtje lijkt zo een klassieker, maar was enorm fijn gepresenteerd en toch een beetje anders dan anders. De pastarolletjes met spinazie waren overheerlijk, maar o.a. wegens de roomsaus nogal zwaar.
Het enige jammere aan dit restaurant is dat je als koppel niet kan reserveren. Dat kan enkel voor groepen. Het is dus een beetje geluk hebben. Maar je kan altijd even wachten op de schattige krukjes in de wijnbar vooraan.

Afsluiten deden we met cocktails bij Cocktails at Nine, goed weggestopt ergens in een steegje achter de Onze Lieve-Vrouwekathedraal. Een hippe cocktailbar in een eeuwenoud pand. Toen wij toekwamen was het er nog tamelijk rustig en genoten we de volle aandacht van de obers. We namen het hele interieur in ons op, tot de matching outfits van de obers toe. Zo merkten we niet dat de zaak stilletjes aan volliep. Tegen dat onze eerste cocktail leeg was, zagen we dat de maître al mensen moest weigeren wegens volzet. We begrijpen wel waarom deze plaats zo populair is. Zeker een bezoekje waard. Voor de niet-drinkers: ze hebben ook zalige non-alcoholische cocktails en ze kunnen virgins maken van de alcoholische klassiekers. Vraag er gewoon naar, de obers helpen je maar al te graag in je zoektocht naar je nieuwe favoriete drankje.

Het restaurant en de cocktailbar koos ik op aanraden van een echte Antwerpenaar en ik ben zeker tevreden met die keuze. Anders is het onmogelijk om iets te zoeken tussen de vele eet- en drinkgelegenheden in de stad. Een plekje als Cocktails at Nine moet je ook echt al weten zijn, want je passeert er niet zomaar. Als ik ooit nog terugkeer naar Antwerpen, ga ik daar zeker nog eens binnen. Misschien in de zomer, als we op het gezellige terras kunnen zitten.

Wat zijn jouw lievelingsadresjes in Antwerpen? Misschien heb je wel tips voor mijn volgende bezoekje aan’t Stad? 

Woensdag Wensdag

De lente is al even officieel begonnen. De zomer is in aantocht. De zomerplannen krijgen steeds concreter vorm in onze hoofden. Al dat gemijmer over vakantie deed me wegdromen naar verre reizen en exotische bestemmingen.

Dit zijn alvast vijf grote droomreizen die de revue passeerden:

  1. Een rondreis door Zuid-Amerika. Met een heleboel landen die ik zeker wil bezoeken. De vriendjes van het lief bezoeken in Suriname en meteen ook de jungle in trekken (voor eventjes, de vochtige warmte en ik zijn niet bepaald beste vriendjes). De ABC-eilanden (Aruba, Bonaire, Curaçao) met de prachtige witte stranden, azuurblauwe zee en kleurige huisje. Cuba op de sensuele tonen van de salsa. Machu Picchu in Peru. Het carnaval van Brazilië. Ik zou een half jaar weg zijn, denk ik.

    bonaire
    Kleurrijke huisjes in Bonaire 
  2. Canada met zijn prachtige natuur in contrast met de steden Montréal, Québec en Toronto.
  3. Een rondreis door Australië. De vriendelijke mensen, de koala’s, de kangoeroe’s, de natuur, de surf dudes aan de kust. Voor elk wat wils, dus.

    koala

  4. De Noorse fjorden en het noorderlicht. Twee zaken die je met je eigen ogen moet zien en beleven. Doe er anders ook maar een ritje met de hondenslee bij. Als we dan toch in het hoge noorden zijn…

    noorderlicht

  5. Een West Coast tour door Amerika. Bezienswaardigheden zoals de Grand Canyon afgewisseld met platte commercie in Las Vegas. De Golden Gate Bridge in San Francisco afgewisseld met de verwondering over de overdaad aan silicone in Los Angeles. De échte toerist uithangen in het Amerika van de films, dus.

    Las Vegas

Voorlopig ben ik al blij met een weekje Ardèche en staan de Cinque Terre ook nog op mijn Europese wishlist. Om even over te gaan naar het melige: zolang ik de reis kan maken met de personen die ik het meeste liefheb, dan maakt de bestemming eigenlijk niet zoveel uit. (ik zei toch dat het melig werd!)

En jij? Wat zijn jouw zomerplannen? Verre transatlantische reizen gepland? Een weekje aan de Belgische kust? Of een hele zomer aan de “Costa Pelouse”? 

(alle foto’s heb ik gevonden via Google Afbeeldingen)

Een Superwoman’s tips voor 48 uur in Londen

Vorige maand vierden wij onze tiende verjaardag in de bruisende hoofdstad van de UK.
Het lief was nog nooit in Londen geweest en ik herinnerde mij niet veel meer van mijn bezoekje van 16 jaar geleden. We wilden dus zoveel mogelijk van de stad ontdekken in dat korte weekendje dat we er zouden zijn. Er stond teveel op onze wishlist en op de planning. We moesten dus schrappen en onze planning gaandeweg aanpassen.

In plaats van een echt reisverslag in dagboekvorm, geef ik jullie liever mijn tips mee voor een ultrakort tripje in Londen. De metro is het ultieme vervoersmiddel voor als het snel moet gaan. Iedereen weet uiteraard dat je een Oyster Card moet nemen, super gemakkelijk en in elk station op te laden. Wij wandelen echter vooral heel veel op citytrips, omdat we op die manier toch het meeste van de stad gezien hebben. Niet leuk voor de voetjes en de rug, maar bij mooi weer neem je dat er graag bij.

Goed, over tot de orde van de dag. Mijn top tips voor Londen, haha!

Deze bezienswaardigheden zijn zeker de moeite waard. Bij sommige is een glimp in het passeren genoeg, andere moet je echt dichterbij gaan bekijken.

  1. Royal Albert Hall: mooi aan de buitenkant. Binnen speelde op het moment dat wij er waren Cirque Du Soleil. Helaas niet binnen geweest, maar ik verwacht eigenlijk een even mooie binnenkant als de buitenkant.

    DSC_2783
    Royal Albert Hall
  2. Saint-James’ Park: één van de “kleinere”  parken, tussen Buckingham Palace en The Horse Guard Square (waar de befaamde Change of the Guards doorgaat). Zo gezellig! Met kleine paadjes tussen romantische bloemenperkjes en vijvers met eendjes en kindjes die de eendjes voederen.
  3. Trafalgar Square: Veel verkeer dat rond het plein rijdt, maar op het plein zelf valt het al bij al goed mee. Ook nog een relatief rustig plein voor je aan de circus van Piccadilly komt. Zeker ’s nachts een bezoekje waard. Al was het maar om ten huwelijk gevraagd te worden op een leeg plein 😉 😉 (Ja, zo deed mijn lief het, geheel onverwacht en ongepland, toen ik midden in de nacht foto’s aan het maken was van een leeg Trafalgar Square. En ja, ik ben daar superblij mee! En ja, er waren traantjes! En ja, de ring is prachtig – en hij past!  En neen, we hebben nog geen datum of zaal of andere concrete plannen.).

    IMG_3447
    Een leeg Trafalgar Square. 30 seconden later zat mijn lief naast mij op 1 knie. 
  4. Shakespeare’s Globe, langs de Thames. Uiteraard niet het origineel, maar een exacte replica waar in de zomermaanden nog altijd voorstellingen van de Bard worden opgevoerd. Een tip van o.a. de schoonzus en één die ik graag doorgeef. Volgende keer ga ik in de zomer en bekijk ik zo een voorstelling!

    DSC_2917

  5. Covent Garden: een overdekte marktplaats zoals je er wel meer hebt in Londen, maar gezelliger, minder druk en met schattige oude winkeltjes rondom het middenplein.

    DSC_2975

  6. Neem de rode bus naar Shoreditch High Street en wandel van daaruit door de City terug naar de Thames met de Tower, Big Ben en Westminder Abbey als grote eyecatchers. Let op dat je geen “London Tours” bus neemt, maar een gewone “lijnbus”. Dit zijn ook rode dubbeldekkers, maar je betaalt slechts 1,5 pond om eender waar heen te gaan, ipv 15 pond voor een tourtje langs de bezienswaardigheden.  Die zie je langs de gewone ritten ook, hoor. Je doet er wel iets langer nodig, maar dat hadden we er graag voor over.

 

Sommige tourist traps die we niet aanraden voor een kort tripje (of sommige zelfs helemaal niet):

  1. Hyde Park: een gigantisch grasplein met een weg in het midden. Ideaal voor een groot event, maar niet voor een middagje gezellig kuieren met je geliefde.
  2. Harrods: het bekende luxewarenhuis. Vooral zeer druk en zeer groot. De Chanel handtassen zijn uiteraard om bij in zwijm te vallen, maar nadat we net niet uitgegleden waren over het kwijl dat aan de vitrinekasten lag, hielden we het maar voor bekeken.
  3. Picadilly Circus en Soho: dat eerste wordt het Times Square van Londen genoemd. Met reden: grote neon reclames en vooral héél veel volk. Ik zag er niet veel van, want ik was bezig me een weg te banen tussen de duizenden toeristen. Soho ligt er vlak tegen, dé bekendste uitgaansbuurt van Londen en je zal het geweten hebben. In het weekend is het hier op de koppen lopen. Om 21u staat er voor de chicste clubs al een rij tot aan de voordeur van de volgende. De “bouncers” checken ieders ID – vooral die van de vrouwen – en laten je er niet zomaar in. In deze buurt moet je zijn voor binge drinking en  shaken op de vette beats van de hipste deejay’s (Haha, daar is een zin die ik nooit had gedacht te moeten schrijven).
  4. The London Eye: De rij wachtenden is extreem lang, zelfs bij regenweer waar je volgens mij echt niet verder ziet dan 100m. Het duurt een halfuur voor je boven bent. Een volledig ritje duurt dus een uur. Volgens mij is het eerste kwartier leuk: oooh, we gaan hoger en ik zie dat en dat en dat! Tegen dat je boven bent, heb je alles gezien en is het nog een halfuur wachten tot je beneden bent. Neen, geen haar aan ons hoofd dacht er nog maar aan om hiervoor te gaan aanschuiven.
  5. Change of the Guards / Horse Parade: we kwamen hier toevallig langs toen het pas begon. Het is vooral wachten tot de guards en hun paarden iets doen. Wij gaven het op. Zo erg interessant was het nu ook weer niet en ons zicht was belemmerd door de toeristen die elkaar verdringen om een selfie te maken met zo een wachter. Als je er toevallig langsloopt, blijf zeker even staan om te kijken naar de kunstjes van de paarden, maar trek er niet speciaal tijd voor uit in je zo al overvolle schema. Of doe dit eens als je voor langere tijd in Londen bent.

    IMG_3519
    Ik heb me een halfuur staan afvragen wat die eerste man onder zijn mantel verborgen hield. Iemand die een gokje wil wagen? 

 

Dan geef ik graag nog de plekjes mee waar wij lekker gegeten en gedronken hebben. In een grootstad als Londen zijn er uiteraard honderden zulke leuke plekjes te vinden, dus andere tips voor volgende trips zijn altijd welkom!

  1. We logeerden in The Sanctuary House Hotel en Pub. Super locatie: centraal, maar toch rustig. Heel vriendelijk personeel. De kamers zelf zijn ruim en verzorgd. Aan de afwerking hier en daar zie je wel dat het hotel zijn beste tijd gehad heeft en een onderhoudsbeurt kan gebruiken. Maar al bij al zeer tevreden. In de pub beneden kan je ontbijten (buffet en à la carte – de pancakes waren helaas op…), lunchen en dineren en is er ’s avonds een gezellige drukte. Het eten is er lekker en er is een korte, maar mooie bierkaart.
  2. Omdat we dan toch in het drukke Soho waren en we niet te ver meer wilden voor een slaapmutsje, gingen we de 68 and Boston Wine Bar binnen: mooi interieur, vriendelijk personeel en uitgebreide wijnkaart. Helaas op een vrijdagavond ook gigantisch veel luide en drukke Britten. Gelukkig lijken die om 23u allemaal naar huis of naar een club te gaan, want het laatste halfuurtje dat we er zaten, werd het aangenaam rustig.
  3. Op zaterdag gingen we lunchen in Côte langs de Thames. Als het mooi weer is, heb je vanop het terras een mooi zicht over Engelands bekendste rivier. Wij werden door de regen en gure wind naar binnen geduwd. Groot restaurant met mooi interieur en alweer heel vriendelijk personeel. Het eten is geïnspireerd op de Franse keuken en echt heel lekker. Niet goedkoop, maar de prijs zeker waard.
  4. Op zaterdagavond aten we bij Jamie’s Italian aan Piccadilly. Eerlijke, lekkere kost in een interieur dat duidelijk geïnspireerd is op de bruine kroegen. Geen fancy schmancy sterrenkeuken, maar lekker en eenvoudig. Alleen wel erg druk. De volgende keer zoek ik een Jamie’s elders in Londen. Moeilijk is dat niet, ze groeien er als paddenstoelen uit de grond.

 

Deze lijst is verre van compleet en ik heb ook nog een gigantische wishlist voor mijn volgende bezoek aan de stad. O.a. Camden en de Kensington Roof Gardens staan zeer hoog, maar dat is voor de volgende keer. En die komt er zeker! Londen is een veelzijdige en uitgestrekte stad. Je komt er ogen en zeker tijd tekort!

Dus, London, I’ll be back, baby!