Mijn wekelijkse (who am I kidding) rubriek waarin ik de highs en lows van de afgelopen week bijhoud. Deze week ben ik flink geweest en vulde ik de hoogte- en laagtepunten al in de loop van de week in, zodra ze voorkwamen.
Ow Yeah’s!
- Dinsdag hadden we een afspraak met de projectleider van onzen bouw. Voor wie het nog niet wist: wij gaan een huis (laten) bouwen in een gigagezellige wijk op 3km van onze huidige woonst. Voordelen: de kindjes kunnen naar dezelfde school blijven gaan, Koen kan met de fiets naar het werk en ik krijg een fenomenale bureauruimte! 🙂 En nog beter: over 2 weken beginnen ze met bouwen. ’t Is nu voor écht hé mannekes!
- Nog meer op dinsdag: ik ging naar de boekvoorstelling van die andere fantastische blogster/copywriter Josefien. Wie haar kent, weet dat ze gebeten is door de loopmicrobe en nog serieus ook. Al haar ervaring, kennis en tips (en die van heel wat experts in de business) bundelde ze in een redelijk indrukwekkend boek Go Run. Ik heb het boek gekocht, ook al ga ik in geen 100 jaar nog loopschoenen aantrekken (mag ook niet van meneer doktoor). Ik denk dat een deel van de tips ook op andere sporten van toepassing zijn en de recepten ga ik zeker ook eens uitproberen. De koekjes op de boekvoorstelling beloofden alleszins al veel goeds. Zelf heb ik het boek nog niet kunnen lezen, want mijn wederhelft, die wel
geregeldaf en toe gaat lopen, heeft het geconfisqueerd. Zoek je nog een geschenkje voor onder de kerstboom of denk je al aan je goede voornemens? Dan is deze zeker een aanrader (volgens mijne vent dus)! - In een vrij moment (ja, ik heb die) scrollde ik door de klasblogs van onze boys. Van allebei stonden er leuke foto’s op en Sep zijn juf maakte zelfs filmpjes. Ik ben fan van klasblogs. Zo kunnen we toch een beetje die vlieg op de muur zijn.
- Het grootouderfeest! “Maar Delphine, gij zijt toch nog geen grootouder?” Wel, dank u, waarde lezer, dat je mijn jeugdige looks door mijn wallen heen ziet. Ik ben inderdaad geen grootouder, ik ben een ouder. Een ouder in de ouderraad. En die ouderraad verzorgde de immens zotte (al zeggen we het zelf) catering op het grootouderfeest van de kleutertjes. En dat deden we niet met voorbedachten rade om onze kinders samen met hun juffen en hun vriendjes te zien springen en dansen. Zo zijn we niet.
- Winterwarmte! Ik was zo trots op het feit dat ik de teksten voor het enige echte Winterwarmtemagazine mocht schrijven dat Sep nu spontaan bij het zien van dat boekje roept: “kijk mama, dat is jouw boek!”. Ook in het gemeentehuis van Oudenaarde, waar een stapeltje van die boeken lag op de eerste avond van Winterwarmte. Wie van Oudenaarde en omstreken is en Winterwarmte niet kent, shame on you. Al de rest, check gewoon de link hierboven, tis iets tofs.
- Sinterklaastradities opbouwen. Voor het 3de jaar op rij gingen we vandaag naar de intrede van de Sint in Oudenaarde kijken. Mutsen diep over onze oren en sjaals voor onze mond en we waren er klaar voor. Uit volle borst meezingen met Zie Ginds Komt De Stoomboot! Met knikkende knieën een foto vragen aan Zwarte Griet en nic-nacjes in ontvangst nemen. Het was een hele belevenis! En de kindjes vonden het ook wel tof.
Ow No!
Het zijn er eigenlijk twee deze week (mag ook eens, mijn leven is niet altijd een en al rozengeur en maneschijn).
- Ik had wat stress omdat een artikel dat ik moest schrijven écht niet wou vlotten. Tja, dat heb je soms eens met een creatief beroep. Daarnaast was het voor het eerst écht koud deze week (“en ik hou niet van de kou”, zoals Sep ons duidelijk maakte). En mijn geduld bleek ergens onder een dikke laag ijs te liggen. Mijn kinderen hadden dat volgens mij door en deden er nog een schepje bovenop. Vooral die oudste dan. Kleuterpuberteit op 4 anyone? Ik moet er geen tekeningetje bij maken, zeker? #loedermoeder of #ploetermoeder of wat dan ook.
- Mijn controlebezoekje bij de tandarts ging vlot, alles zag er goed uit. Tot ze “voor de zekerheid” nog een foto wou maken van een bepaalde tand waar ik af en toe last van heb. Met het blote oog niets te zien aan het glazuur, op de foto een gigantisch gat. Vraag me niet hoe, maar ik kan dat. Ik heb verborgen gaten in mijn tanden. Dus, op 6 december krijg ik van de Sint een halfverdoofde kaak. Ik ben duidelijk niet zo flink geweest is jaar.