Anderhalve maand verhuisd

Op zaterdag 27 februari zijn we verhuisd. Een naar Belgische normen redelijk goede dag: geen regen, niet te warm en niet te koud. De verhuis op zich verliep behoorlijk vlot en tegen 18u zaten de kinderen alweer voor de televisie.

Ik wilde een blogje schrijven over hoe we die verhuis georganiseerd hebben. Met de hele Marie Kondo-sweep door onze oude huis, de gelabelde dozen, geleidelijke verhuis van kleine spullen (want ’t was maar 3 km), de verhuis van kasten, bedden en piano en hoe 95% van de dozen diezelfde avond nog uitgepakt waren.

Maar het lijkt mij allemaal een beetje vijgen na Pasen, want jah, Pasen is ondertussen ook al gepasseerd. Meer zelfs: exact een maand na ons, zijn mijn ouders verhuisd en vorig weekend zijn we definitief afscheid gaan nemen van mijn ouderlijke huis. Was minder emotioneel dan verwacht: dag zeggen tegen een lege bakstenen doos is toch iets anders als de meubels en de mensen die erin woonden gewoonweg veel dichterbij komen. De herinneringen zitten in onszelf, en hangen niet aan die bakstenen vast (wauw, hoe Bond-Zonder-Naam van me).

En ondertussen wonen we dus anderhalve maand in ons nieuwe huis. Tijd voor een bloemlezing van hoe die 49 dagen verliepen.

• Warre zegt nog bijna elke dag hoe blij hij is dat we in ons nieuwe huis “mogen blijven slapen!”
• Ik prijs me nog elke dag gelukkig met mijn nieuwe, grote en lichtrijke DeeDeeCopy Homebase. Ik keer niet meer terug naar die donkere garage!

• We hebben ondertussen ook de trampoline en de kippen van mijn ouders geërfd. Nog meer fun voor de kinderen.
• Niet dat ze het nodig hadden, want in onze wijk is een mega cool speelpleintje waar ik ze zelfs vanuit mijn home office in de gaten kan houden.

• Uiteraard was er nog een onaangename verrassing, zoals bij elke bouw, waardoor de mooi aangelegde oprit opnieuw open moest. Veel bewondering wel voor de vakmannen die dit zo proper deden.
• Ook met de ramen zijn nog wat probleempjes. Het leuke aan bouwen met een bouwfirma is wel dat je gewoon kan zeggen: “de factuur mag naar hen”.

• Ik waan me nog elke dag in een luxueus hotel als ik in de douche stap. We deden daar ne keer zot en daar genieten we volop van. Zelfs Sep is nu fan van douchen (als we er geen limiet op zetten, staat het kind er een uur onder!).
• Ik zorg nu veel beter voor onze parketvloer dan dat ik in de 7 jaar in ons vorige huis deed. Ik kocht er zelfs speciaal een nieuwe Dyson stofzuiger voor. Handig ding, zeg! Zelfs de jongens helpen graag kuisen

• Wat ook nodig is, want onze tuin is nog een aardevlakte. Mooi omgespit door Koen, maar nog niet ingezaaid wegens kakweer.
• We waren wel slim genoeg om bij het aanleggen van de oprit ook te vragen een terras klaar te leggen met stabilisé. Nog geen tegels, maar tenminste wel een vlak terras, afgewerkt met afgedankte tapijten van de beurs.

• Ook de garage staat nog vol met spullen die naar de Kringwinkel of het recyclagepark moeten.
• Kaders, rekjes en ander decoratiemateriaal staat nog op voorlopige plaatsen, maar ons huisje voelt toch al heel erg af. We moeten toch nog wat projectjes overhouden voor de komende maanden!
• We vonden al snel onze nieuwe routines, al verschillen die niet echt veel van onze oude routines.

Na anderhalve maand voelen we ons echt helemaal thuis in ons nieuwe huis. Wat zeg ik, na een week voelden we ons al thuis! Doordat we de kinderen geregeld meenamen als we de werken kwamen checken of wanneer Koen zelf kwam werken, kenden ze het gebouw al op hun duimpje en was de overgang minder groot. De jongens blijven naar dezelfde school gaan en ook Koen kan nog met de fiets naar de brouwerij. We gaan dus gewoon door met ons leven, alleen in een ander huis. Wel een fenomenaal huis waarvan we elke dag meer en meer onze thuis maken. Ik kijk nu al uit naar de zomer om voor het eerst tuinfeestjes te geven in een tuin die naam waardig (en niet op een groot uitgevallen terras met wat gras naast).