Wel wel wel, wat we hier nu nog eens van onder het stof halen. Dat “weekoverzicht” van mij. Dat hield ik consequent vol, zeg! Gelukkig zijn jullie niet zo streng en zien jullie mij ook nog graag ondanks deze verwaarlozing. Ik ga geen excuses verzinnen over hoe druk het was, want het is bij iedereen druk. Sommige mensen zijn nu eenmaal zeer gedisciplineerd als het op hun blog (en veel andere zaken) aankomt. Ik hoor daar niet bij.
Maar goed, hierbij een overzicht van de highs en lows van de afgelopen week.
Nog meer van deze overzichtjes lezen? Je vindt ze hier.
Ow Yeah’s
- Vrije dagen! Als zelfstandige deel ik zelf mijn dagen in. Dankzij de cursus Baas over Eigen Tijd van deze twee coole madammen leerde ik nog beter plannen en een prioriteit te maken van wat ik écht belangrijk vind. Daardoor kan ik al eens zonder schuldgevoel een (halve) dag met mijn kinderen doorbrengen. Zonder dat ik de hele tijd mijn mails check of zonder dat ik in mijn achterhoofd bezig ben met dat ene artikel dat nog af moet. Ik durf me nog geen echte tijdsbaas te noemen, maar ben wel goed op weg. En ik heb vernomen dat ze hun cursus binnenkort nog eens online smijten. Een aanrader. En neen, ik heb geen lucratieve deal gesloten met Kelly en Anouck, maar we kunnen altijd eens klappen hé, dames 😉
- Ons briljante idee om een vrije zondag samen eens niet te besteden aan klusjes, huishoudelijke taakjes en zetelhangen. We gingen naar de Spiekpietjes Expo, deden de bijhorende zoektocht in stad Oostende en sloten de dag af met een taartje en een ijsje bij Fika Bar in Waregem. De regenboog boven onze auto toen we naar huis vertrokken maakte het sprookje af.
- Fika Bar in Waregem. Echt! Ik heb niet veel met Waregem, maar hier zien ze mij zeker nog terug. Misschien wel met mijn laptop voor een hele namiddag. #freelancelife in hippe koffiebars en al 😉
- Mensen die mij vragen: “zeg, ik ken iemand die een copywriter zoekt, mag ik jouw naam doorgeven?” Euhm, ja! Mond-tot-mondreclame, ik vind dat nog altijd iets raar. Het feit dat mensen mij goed genoeg vinden om mij aan te prijzen bij een ander, het doet me blozen. *onzeker? beetje maar…*
- Het gebrabbel van onze Warre. Ik heb me een tijdje zorgen gemaakt over zijn spreekvaardigheid, maar daar is ondertussen verandering in aan het komen. Hij vertelt zooooo veel! Soms komt het er echt als een waterval uit. Alleen… de helft van de tijd begrijpen we hem helemaal niet. Soms kan Sep vertalen, maar vaak proberen we gewoon op goed geluk te reageren. “Is’t waar?!” is ne goeie, voor mocht ge het u afvragen 😉
Oh No
Onze kinderen tussen 19u en 06u. Het is een marteling om Warre ’s avonds in bed te krijgen. Hij wil niet meer in zijn bedje slapen en als we hem dan toch kunnen overtuigen, moet ik “altijd blijven wrijven” op zijn rugje. Zijn papa komt er vanaf met een knuffel en een kus. ’s Nachts wordt hij of zijn broer een paar keer wakker. Een tut kwijt, deken dat niet goed ligt, enge droom, pipi doen… Het passeert allemaal de revue. Nooit lang, maar dat maakt niet uit, wakker zijn we toch. Om 5u30 gaat de biologische wekker van Sep af. Met een beetje geluk blijft hij op weekdagen liggen tot 6u en in het weekend na aandringen van ons al eens tot 7u. Maar dan is het tijd om op te staan, dan staat hij (letterlijk) te springen om naar beneden te gaan en aan de dag te beginnen. Die kinders van ons hebben geen slaap nodig, me dunkt. #teamnosleep #wallentotondermijnkin #geenideevanwiezedathebben
Herkenbaar, dat druk druk druk. En kinderen die niet goed slapen … Al was het hier wel lang geleden. Tot de kleinkindjes bleven slapen bij oma en opa .