Het is weer zover: een overzichtje van de hoogtes en laagtes van de afgelopen week. Het was eigenlijk een week zoals de meeste: zoeken naar evenwicht tussen werk en gezin. Maar zo gaat dat bij iedereen, zeker?
Ow Yeah’s
- De knuffels met Warre. Het is een dingetje van hem tegenwoordig: voor hij gaat slapen, tussen het verhaaltje en het alleen achtergelaten worden in zijn bed, wil hij nog een paar minuutjes knuffeltijd. En moeder is uiteraard een gewillig slachtoffer. Dan zit hij op mijn schoot in de schommelstoel en overlopen we samen zijn dag. En dan nog enkel zoentjes en hup, bed in. Bij papa hoeft dat allemaal niet, alleen maar bij mama. En neen, ik vind dat niet erg 🙂
- Naar Brussel moeten met de auto en “amper” 10 minuten vertraging. Ik had een monsterfile ingecalculeerd en was dus ongeveer 20 minuten te vroeg op mijn afspraak. Tja, beter dat dan te laat.
- Hoe ongelooflijk flink Warre was bij de kapster. Jep, dat is mijn zoon! Die wervelwind. Hij kan ook stilzitten. Als ge hem voor een Bumba-marathon zet 🙂
- Long overdue date met mijn beste vriendin. We hadden er allebei enkele zware dagen op zitten. Een babbeltje en een pizzaatje, meer hadden we op dat moment niet nodig.
- Gaan fietsen met mijn papa/coach en bij thuiskomt 2 supporterende gezichtjes bovenaan de keldertrap zien.
- Moederdag en een zoon die elke dag van de week vroeg hoeveel keer het nog slapen was voor het moedertjesdag was. En de trots in zijn ogen als ik zijn cadeau opendeed. Echt, mijn hart!
Oh no!
Een te kleine vork voor de hoeveelheid hooi die je wil opscheppen. Dan is er niet veel nodig om alles te laten vallen. Of dan leg je gewoon best een hoopje hooi opzij voor een later moment. Met pijn in het hart. Maar dat hoopje komt wel nog op mijn vork terecht. Ooit.
Published by