Jep, ’t is weer zover. De highs en low van de week. En het was een bewogen week met eigenlijk meer kakmomenten dan goeie dingen, maar hej, we zien het positieve in de wereld en blijven dus bij 1 Oh No.
Ow Yeah’s
- Het besef dat het steeds beter gaat met dat zelfstandig copywriter zijn. Ik heb nog zot veel uit te zoeken, maar verdorie, ik had al veel eerder moeten springen.
- Mijn lieve, zachte, warme kindertjes bij mij in bed toen Koen op business trip (belachelijk woord) was. Al was het ook de eerste en enige keer ooit dat die 2 samen bij mij in bed liggen. Geen oog dichtgedaan.
- DE LENTE. ‘Nuff said.
- Warre die zijn broer spontaan een immense knuffel gaf toen we hem samen gingen ophalen op school. Echt, ze zijn mijn hart nog aan’t samenvegen op die speelplaats.
- De vooruitgang die ik merk op de fiets. Zaterdag begonnen met afstandstraining en 55km gereden (tot nu toe zat ik aan een gemiddelde van 25km á 30km per rit). Zondag dan nog een kleiner toerke gedaan langs de Schelde op m’n eentje zonder coach papa. #badasscyclinggirl
Oh No!
Ziek kind. Een hele week lang. Nog efkes alles geven om de winter in stijl af te sluiten, zeitem. Grootste vooroordeel van thuiswerkende moeder zijn is bij deze bekrachtigd. Agenda. Om. Zeep.
O ja, en kind 2 begon in het weekend ook koorts te maken. Uiteraard.
En hoe was jullie week? Ook genoten van het lentezonnetje?
Published by