Categorie: Superwoman getting married

PLOG – Our Wedding Day

Jahaa, het is er eindelijk van gekomen! Twee maanden na datum is het zover. Ik heb jullie zo lang in suspens gehouden, maar nu zijn ze er! Een blik op onze grote dag. Uit de meer dan 700 foto’s (!) heb ik een selectie gemaakt die ik nu met jullie deel.

De foto’s zijn het werk van de lovely Kasia Stepkowska. Op haar website Tellowello.com vind je vooral prachtige, innemende (kinder-)portretten. Niet altijd de standaard foto’s, maar o zo mooi! Vele hartjes voor Kasia, de nieuwe dikke vriend van Sep 🙂

Enjoy!

Getting ready

So they meet again

The ceremony

Let’s dance

The decorations

Having fun

 

Credits: mijn jurk komt van Prima Donna in Deerlijk, Koens kostuum is van Café Costume in Gent. Mijn boeket, haarstukje en Koen zijn corsage komen van Artistic in Oudenaarde. Mijn kapsel is het werk van goede kennis en vaste kapster Leen van Si Jolie in Wortegem.

Mamafien7 Comments

Waarom de Algarve de ideale bestemming was voor onze huwelijksreis

We gingen geen huwelijksreis doen. We hadden het afgelopen jaar al genoeg zotte kosten gedaan in ons huis, met het krijgen van een tweede kind, met een trouwfeest te organiseren. We zouden dat over een paar jaar wel eens doen.
Maar dat was buiten mijn zus gerekend. Zij vond het niet kunnen dat wij na ons huwelijk niet zouden genieten van een reisje met ons twee. *de romanticus* Ze trommelde schoonzussen en (schoon-)ouders op en ze legden samen voor een mooi reisje naar de Algarve. Koen noch ik was daar ooit al geweest, maar we hadden wél al gehoord over de mooie natuur en het goede weer. We keken er dus enorm naar uit. Waar ik een beetje extra zenuwen van kreeg, was van het feit dat ik zelf niets kon bepalen. Vlucht, auto en verblijfplaats waren geregeld. Gelukkig weet mijn zus wel het één en ander van reisjes organiseren 🙂

Gewapend met onze Lonely Planet gids stapten we het vliegtuig op. Hoe we die 5 dagen met ons tweetjes zouden invullen, dat lag volledig aan onszelf.

Uiteraard genoten we ervan om samen lang uit te slapen (het ontbijt werd geserveerd vanaf 8u30 zonder einduur :)). We genoten van elkaars gezelschap, zoals elk pasgetrouwd koppel. Of elk koppel met kinderen dat eens 5 dagen kinderloos is… 😉

Toch wilden we ook iets van de Algarve gezien hebben. Al was het maar om achteraf toch iets anders te kunnen vertellen dan “het was een zalig bed!” of “mooi zwembad”.

Logeren

We logeerden in het Monte da Lua Guesthouse – the quietest Algarve. En quiet was het er alleszins! Een verblijf enkel voor volwassenen, dus geen krijsende kinders om 8u ’s morgens. Enkel te bereiken via een grindweggetje op 20 min. van Faro. Het enige geluid dat je hoorde waren de krekels en af en toe een straathond.

Bezoeken

Met de auto stond je – als je een gps hebt en niet moet rekenen op de bewegwijzering – op amper 10 minuten in Olhao, een charmant havenstadje met een ferry of taxiboot naar de omringende eilandjes. Aan de rand van het Ria Formosa natuurpark waar vogelspotters hun hartje kunnen ophalen. In de zomer zijn de eilandjes een toeristische trekpleister en liggen de prachtige stranden verstopt onder een deken van kleurrijke parasols.

Als je echter de moeite neemt om iets verder te wandelen en van de paden af te gaan, dan kom je op mooie plaatsjes waar je je op een onbewoond eiland waant en je echt kan genieten van de ongerepte natuur. Ideaal voor zij die “houdt van lange strandwandelingen” op hun online datingprofiel hadden staan.

Naast Olhao bezochten we o.a. ook nog Tavira en Faro, waar het gezellig kuieren is door de kleine straatjes langs de met mozaïek beklede of met muurschilderingen versierde gevels.

Tavira

Olhao

Lagos

Faro

Toerist

De echte toerist uithangen deden we in Lagos. Een boottochtje langs de kust kon niet ontbreken. We kozen voor één van de “grotto tours”. Met max. 10 op een bootje. Ja, met 5 bootjes achter elkaar en slalommend tussen de kajaks, zoals verwacht. En toch weten die mannen hoe ze je een prachtige ervaring kunnen bezorgen en hoe ze je het gevoel kunnen geven daar (heel eventjes) helemaal alleen te zijn. Het hielp ook wel dat wij vooraan op de boot zaten en dus foto’s konden maken en konden genieten van het uitzicht zonder storende toeristenpetjes in ons gezichtsveld.

Uit eten

Omdat we ons 5 dagen lang in de watten lieten leggen, en we geen keuken hadden in onze verblijfplaats, gingen we iedere avond lekker uit eten. De Algarve staat gekend om zijn zeevruchten en vis. Oeps, iets waar wij niet echt grote fans van zijn. Gelukkig kennen ze daar ook iets van groenten! We lieten ons wat de restaurantjes betreft leiden door onze Lonely Planet gids en kwamen nooit bedrogen uit. Een tip: vooraf reserveren is aangeraden, zeker voor de etablissementen in de iets drukkere steden.

Onze favoriet in Faro was Faz Gostos: binnen gigantisch groot met verschillende zalen achter elkaar en gezellig ingericht, buiten een klein, modern terras. Op de menukaart vind je een mengeling van Portugese specialiteiten en meer “toegankelijke” gerechten. Alles tot in de puntjes afgewerkt, zowel qua uitzicht als qua smaak. De vriendelijke en snelle bediening is ook een grote plus. Want let me tell you, erg gehaast zijn ze niet altijd in de Algarve, zeker niet als ze je wil afrekenen (raar toch…).

 

 

Voor een snelle lunch of een cocktail na je diner kan je in Faro, vlakbij Faz Gostos, terecht in O Castelo. Een cocktail met zicht op de lichtjes aan de overkant van de baai of een snelle hamburger voor je de stad in trekt. Met een beetje geluk krijg je er nog een gratis concertje bovenop. Of voetbal op groot scherm.

Ooit gaan we terug naar de Algarve. Dan doen we wat ook op ons verlanglijstje stond, maar echt niet meer in die 5 dagen in te proppen viel: Silves, Sagres en Monchique. Of misschien doen we ooit eens een road trip door de Algarve. Oh, ik droom alweer weg…

Mijn zus boekte deze reis via Eliza Was Here. Alles was tot in de puntjes geregeld en heel duidelijk gedocumenteerd. Ik onthoud deze naam zeker voor een volgend reisje. Op hun website kan je kiezen per “thema”. Je kan bijvoorbeeld kiezen voor een kindvriendelijk verblijf of een romantische honeymoon.

Mamafien4 Comments

Trouwperikelen V: 6 lessen die ik leerde uit mijn trouwvoorbereidingen

Het is alweer even geleden dat hier nog iets verscheen op deze blog. Mijn excuses daarvoor, maar ik had het even heel erg druk. Met verjaren en trouwen, bijvoorbeeld. O ja, en op huwelijksreis gaan 🙂 Wie mij volgt op Instagram, heeft dat waarschijnlijk opgemerkt. En ja, die foto’s dienden wel degelijk om jullie jaloers te maken met mijn perfecte en rooskleurige leventje. Want zo voelde het wel eventjes.
Zeker na de hectische weken die we daarvoor hadden… Want laat me je nou eens iets vertellen, zo een huwelijk plannen, daar kruipt werk in, jong! Niet verwacht hé! Zeker als je nog eens “speciaal” wil doen, zoals wij… Een aanslag op je vrije tijd, slaap en gezinsleven. Ik trok zelf meerdere lessen uit de maanden die naar de leukste dag uit mijn leven leidden en ik deel er hier zes met jullie.

  1. Ik begrijp nu waarom mensen éérst trouwen en dàn pas kinderen krijgen. Afgezien van de traditionele katholieke visie daarop, natuurlijk. De combinatie (zeker met een pasgeboren baby) is hels! We hebben hen vaak aan babysits moeten overlaten als we weer eens een afspraak hadden met traiteur, … Ik miste hen eigenlijk al nog voor we hen 5 dagen “achterlieten” toen we op huwelijksreis vertrokken. Gelukkig komen we nu terug in een normale structuur terecht en hebben we weer meer tijd voor onze boys.
  2. Zelf doen is zeker niet gelijk aan goedkoper. Je zou het denken hé. We doen het zelf in onze (of andermans) tuin, dan sparen we alvast die zaal uit. Haha, think again! Kleine vergelijking: zaal, vaak met personeel en catering inclusief, wordt vervangen door traiteur (met personeel, servies, …), meubilair, eventueel tent, plankenvloer, verbruik elektriciteit en water, toiletten huren … O ja, meer werk is het ook! Maar dat had je waarschijnlijk wel al door. Er is wel één grote reden om het op die manier te doen: het is dan wel volledig naar je eigen goesting. Echt élk detail kozen we zelf. Van de bloemen tot het bestek over hoe de tafels stonden tot hoeveel lampionnen we precies zouden ophangen en waar.
  3. Je gaat sowieso over je budget. Hoe ver je erover gaat, bepaal je zelf. Met een traditionele trouwzaal is het gemakkelijker om een budget vast te leggen. Zij geven je vooraf een bedrag voor zaal (eventueel incl. aankleding) + eten. Wij hadden een bedrag in ons hoofd, deelden dit mee aan de traiteur en die bleef netjes binnen dat budget. We hadden ons echter compleet misrekend wat betreft alle extra’s die erbij komen. Want er komen er veel bij. Uiteindelijk beslisten we dat we onze droom moesten waarmaken, nu we toch over het budget zouden gaan. Niet inboeten op wat je wil, maar wel op welke manier je het verkrijgt. Waarom kant kopen aan 4 euro per meter in de Veritas als je het aan 50 cent per 5 meter krijgt in de Action? (trouwens, Action, dé place to be voor al uw feesten!) Je gasten zien echt het verschil niet en alle beetjes die jij spaart, zijn goed.
    Werk je samen met een traiteur of wedding planner? Kijk dan ook zelf eens rond voor bepaalde extra’s waarvoor zij zelf geen vaste leverancier hebben. En let op transportkosten! Zoek het niet in Antwerpen als jouw feestlocatie in Kortrijk ligt…
  4. Laat je helpen door professionals, maar behoud je eigen stijl .
    Voor de ceremonie vroegen we Nele van Mint & Memories om haar expertise ter zake. Zij stelde een zeer mooie ceremonie op. Toch vroegen we een goede vriend om “voorganger” te zijn en niet Nele zelf. Niet omdat we haar daar niet in vertrouwden, wél omdat we vonden dat die vriend het net dat tikkeltje persoonlijker kon maken. De samenwerking tussen hen verliep kennelijk zeer vlot, want de ceremonie was er ééntje voor in de romantische wegdroomfilms.
  5. Vooraf controlefreak zijn helpt om te ontspannen op de dag zelf. We kennen mij allemaal ondertussen. Ik heb het graag op mijn manier en zeker als ik een evenement organiseer, durf ik al eens in overdrive te gaan. Ook nu wilde ik vooraf dat alles piekfijn in orde was en tot in de puntjes geregeld. Ik kwam waarschijnlijk over als onzeker met al mijn vragen. Of als neurootje met mijn 2 versies van het draaiboek (eentje erg gedetailleerd voor alle “leveranciers” op de bruiloft en eentje minder gedetailleerd voor de “suite”).
    Ik ben blij dat we Kelly en Andy van Favola Weddings tegenkwamen, want al heel snel in het planningsproces merkte ik dat dit mensen zijn met kennis van zaken op wie ik 100% kon rekenen. We waren ook in de week voor die belangrijke zaterdag élke dag aanwezig op de feestlocatie, zodat we elk klein detail zelf mee bepaalden en er op tijd bij waren als er iets niet volgens plan ging (want ja, een mini-crisis hier en daar hoort er nu eenmaal bij).
    Doordat élk detail op voorhand vastlag en ik alles met mijn eigen kritische blik gezien en goedgekeurd had tegen de vrijdag, had ik er geen probleem mee om de zaterdag te ontspannen vanaf het moment dat Sep zei “mama, ik ben wakker” tot het moment dat ik mijn licht benevelde hoofd op het zachte kussen in de B&B legde.
  6. Hoe hard je het ook zou verwachten als je stresskonijn Delphine kent, ik ben op geen enkel moment een bridezilla geweest. Oké, ik liep wat nerveus rond en ik begon op donderdag te stressen dat er niets in orde zou zijn. Maar ik heb geen bloemstukken aan flarden getrokken of borden aan diggelen gegooid. Ik heb ook geen tirades afgestoken tegen mensen die het misschien wel een beetje verdienden. Mensen werken immers veel liever voor jou als je hen met respect en dankbaarheid behandelt en het niet uithangt. Je kan ook op je strepen staan zonder iemand alle mogelijk verwijten naar het hoofd te slingeren. En je zal er nog meer respect voor terugkrijgen ook. En eerlijk gezegd. Ik geraak al opgefokt bij het idee alleen al. Ik kan me niet inbeelden dat je ontspannen op je bruiloft toekomt als je tot enkele uren daarvoor als een razende overal doorging. Dus, keep calm and be a happy bride!

And I did! Het klopt wat ze zeggen: de dag is zo voorbij! En ik heb genoten van elke minuut!

Maar ik genoot ook enorm van de voorbereidingen. Geen slaande ruzies met mijn man, maar eerder een sterk team dat bij elke stap een gezamenlijke droom werkelijkheid zag worden. Eventplanning, mensen ontvangen in een prachtige setting en hen een mooi moment laten beleven, het is echt een kleine passie van me. Carrièreswitch?

Het resultaat van alle planning zie je binnenkort ook op deze blog. Stay tuned! 

Mamafien4 Comments

Trouwperikelen IV – Our way or the highway

Je kent ze wel, de “standaard” trouwfeesten. Zoals de traditie het wil: om 11u naar het gemeentehuis, om 15u de kerk, om 17u eerste receptie en om 19u tweede receptie, gevolgd door het avondfeest. Zeer goed als je houdt van die traditie. Ik wil je dat zeker niet afnemen! Ik hoop van ganser harte dat je van jouw dag geniet/genoten hebt en nog lang kan nagenieten.

Die traditie is echter niets voor ons.

Ten eerste kunnen we het voor onszelf niet verantwoorden om voor de kerk trouwen als we daar verder nooit een voet binnen zetten (behalve voor een begrafenis of een ander zijn trouwfeest) en ook onze kinderen niet gedoopt zijn.
Ten tweede vind ik het raar om een receptie te houden waarbij je de helft van de aanwezigen amper of zelfs niet kent. I know, “ouders nodigen uit” en zo. Als je ouders een (groot) deel van de dag bekostigen, dan begrijp ik het als zij ook hun zegje willen. Bij ons is dat niet zo. Onze moeders worden er zelfs nerveus van, zo weinig weten ze over dé dag… De essentie. Dat weten ze.

Wat is dan wél ons ding? 

  1. We zijn ondertussen al getrouwd op het gemeentehuis. Het trouwboekje hebben we binnen. Een formaliteit. Ook in onze ogen. Dat moeten we dan al niet meer doen op de “grote dag”. Het was een leuke namiddag/avond met onze ouders en onze zussen. Een klein gezellig etentje. Maar niet de dag die we jaarlijks zullen vieren (of toch niet zo uitgebreid als 19/8 – komaan, om te vieren is elke reden goed genoeg ;)).
  2. We willen wél een “ceremonie”. Een moment waarop wij volledig in de spotlights staan. We zijn allebei nogal verlegen, bescheiden. We gaan onszelf niet snel op de voorgrond plaatsen. Behalve op onze dag. Dan mogen al onze vriendjes en vriendinnetjes samenwerken om voor ons iets in elkaar te steken en om ons de hemel in te prijzen. Want wij twee vinden dat wij een fantastisch koppel zijn, maar het is leuk om dat ook van een ander te horen. Toch?
    Voor die ceremonie laten we ons trouwens compleet verrassen. Ja, ik word gek van de suspense en van het feit dat ik daar absoluut geen controle over heb. Maar we hebben alle vertrouwen in Nele van Mint & Memories, onze ceremoniemeester voor de dag. Je kent haar misschien beter als de MamaExpert. Nu ja, we kunnen niet anders dan haar alle vertrouwen te geven. Gelukkig maakt ze het ons iets gemakkelijker door af en toe een update te sturen en zeer snel te reageren op al onze vragen. Haar (zeer) uitgebreide vragenlijst gaf ons ook het gevoel dat we toch iéts zelf konden bepalen.
  3. We nodigen alleen mensen uit die we écht op ons trouwfeest willen. Aangezien we alles zelf betalen, vinden onze ouders het ook maar normaal dat wij de gasten kiezen. Geen verre nonkels of buren van collega’s die ooit nog met mijn papa gefietst hebben. Alleen onze dichte families en goede vrienden. Dat maakt dat we het kunnen houden op “amper” 120 genodigden (tja, met de families alleen komen we al aan 80 man – gekweekt gelijk de konijnen, aan beide kanten…). Dat is toch al een pak minder dan de 400 man die we afgelopen weekend zagen (I kid you not! recepties + avondfeest). Wie bij ons uitgenodigd is, maakt ook de hele namiddag mee: ceremonie + receptie + diner + dansfeest. Geen opsplitsingen en gasten die maar om 22u toekomen voor dessert en dansfeest. Wel een hele namiddag/avond/nacht om met iedere aanwezige gesproken te hebben én nog een beetje tijd te hebben voor elkaar. Hopen we. We will see 😉
  4. We kiezen niet voor de alledaagse trouwzaal. Wie deze reeks wat volgde, weet dat wij een specifieke locatie voor ogen hadden en die ook gevonden hebben. Geen trouwzaal waar je de zoveelste in de rij bent en te kiezen hebt tussen 3 menu’s, te nemen of te laten. Bijkomend bij zo een “speciale” locatie is wel dat je alles zelf nog moet regelen. Maar dan ook echt ALLES. Denk aan tafels en stoelen, decoratie, bestek, wc’s, verlichting, eten, drank, … Veel mensen zullen nu even slikken en het koud zweet krijgen. Wij hebben dat ook even gehad. Maar dan bedachten we dat we alles MOGEN kiezen. Willen wij geen 4 uur aan tafel zitten om dan met een overvolle maag en half in slaap de dansvloer op gesleurd te worden? Awel, dan doen we dat niet zo. Niemand die ons iets oplegt. De zaligheid! Wij bepalen alles zelf. De max, toch?
  5. We zochten een traiteur die ook wat afweet van aankleding van een huwelijk. Op de trouwbeurs in Gent kwamen we in contact met Kelly en Andy van Favola Weddings. Gespecialiseerd in buitenlandse huwelijksfeesten, maar superenthousiast toen we hen ons idee voorstelden. Hij is begenadigd chefkok, zij komt uit de reissector en neemt het organisatorische gedeelte en de aankleding op zich. Samen kozen we de gerechten, de dranken en de decoratie. Wij beslissen over elk klein detail, zij regelen het voor ons (en begeleiden ons waar nodig). Een droom. Gelukkig zijn wij ook geen moeilijke mensen en hield ik de bridezilla in mij nog mooi in toom, waardoor het voor hen ook gemakkelijk is om enthousiast te blijven 😉
  6. De muziek is voor ons even belangrijk als de maaltijden die op tafel zullen komen. Uiteraard kan je alleen maar hopen dat het op de dag even goed is als je in gedachten had, maar je kan toch al één en ander voorzien. Mijn bruidegom maakte het tot zijn persoonlijke missie om de geschikte dj te vinden voor ons huwelijk. Na een agenda-probleem met onze eerste keuze, kwamen we terecht bij DJ Rigoletti, oftewel de in Gent gevestigde Bob Rigo. Bij de eerste ontmoeting was er alvast een muzikale klik, wat ons veel hoop geeft voor ons feest zelf. Wij gaven enkele nummers op en hij kwam direct aandraven met een lijstje met “oh ja, dat we daar niet aan dachten”-nummers. Uiteraard zou ik mezelf niet zijn als ik ook de playlist van de dj zoveel mogelijk zou willen controleren. Zijn vragenlijst van “welke nummers wil je zeker horen en welke niet” werd dan ook uitgebreid met een aparte lijst voor tijdens de receptie en het eten en eentje voor tijdens het dansfeest. Met in kleur aangeduid welke nummers een absolute must zijn en welke optioneel (maar waarvan het toch wel leuk zou zijn als die zouden gedraaid worden). Ik heb er alle vertrouwen in dat hij de lijst goed zal benutten – en uitbreiden – en dat we er over een maand ons gat verdomd goed af zullen dansen 🙂

Hoe het uiteindelijk zal uitdraaien, zien we over exact 31 dagen. De spanning begint te stijgen, maar het is goede spanning. We kijken ernaar uit. We hebben het gevoel dat alles vaststaat, maar dat er wel nog veel te doen is. We zijn vooral benieuwd hoe alle ideeën die we op papier hebben zullen vertaald worden naar de realiteit. Ik ben alvast blij dat ik de week voor het feest vrijaf heb!

Uitgebreid verslag van de leukste dag van ons leven volgt achteraf. (Tenzij het een complete fiasco was, dan ga ik ergens in een hoekje wegkruipen en wenen)

Mamafien6 Comments

Trouwperikelen II – De locatie

Oké, wat betreft de wedding planner, zijn we er zo goed als uit geraakt, denk ik. Ik had gemaild naar MamaExpert/wedding planner Nele. Gewoon, om eens te luisteren wat zo iemand voor ons zou kunnen betekenen. Het lief zijn reactie na ons verkennend Skype-gesprek: “ge ziet dat die madam weet waarover ze praat.”

Ik weet niet of alle Vlaamse wedding planners op dezelfde manier werken, maar Nele voldoet alvast niet aan het plaatje van de allesoverheersende en allesbeslissende organisator uit de gemiddelde Amerikaanse romcom. Neen, zij laat het aan ons over om te beslissen waarvoor we haar hulp inschakelen. Ze heeft verschillende pakketten gaande van enkel ceremoniemeester tot een volledig uitgewerkte huwelijksdag. Wij zouden waarschijnlijk voor een tussenoptie gaan. We moeten de details wel nog vastleggen. Meer daarover later dus.

Voor je kan beginnen met het draaiboek (het eerste woord uit Nele’s vakjargon dat we geleerd hebben), moet je 3 zaken vastleggen.

  • Datum
  • Locatie
  • Gastenlijst

Onze gastenlijst was tamelijk snel gemaakt: we hadden nog een lijst van toen we anderhalf jaar geleden een babyborrel hielden. We moesten alleen even van ons hart een steen maken bij het schrappen van ongeveer een derde van die lijst. We willen ons trouwfeest immers bewust klein houden en nodigen enkel dichte familie en vrienden uit. Nog enkele kleine twijfelgevalletjes, maar we kunnen al een ongeveer aantal zeggen.

IMG_1817
Dé droom komt al ietsje dichterbij… 

Als tweede was er de locatie.
Daar had ik zoveel schrik voor. Ik had een ideaalbeeld, maar ik was bang dat ik dat na weken van zoeken en teleurstellingen zou moeten laten varen voor een meer mainstream optie.
Gelukkig heeft mijn lief wel wat connecties hier en daar. Wij dus op een gewone dinsdagavond naar zo een connectie. Ergens in de Westhoek, begot (alvast sorry aan zowat 80% van de genodigden voor de afstand…).
Ik had niet veel goede hoop dat het van de eerste keer raak zou zijn. Welke gewone particulier stelt een deel van zijn domein ter beschikking voor een huwelijksfeest?! En welke gewone particulier heeft überhaupt een domein dat hiervoor kan dienen?! En een domein waar ik graag “ja” zou willen zeggen?!
Wel, hij dus…
Wij vroegen. Hij zei ja. Heel enthousiast zelfs!
Zijn vrouw zei ook ja (héél belangrijk)!
Zijn zoon vond het ook goed. Die had zelfs hetzelfde idee opgevat voor mocht hij ooit beslissen te trouwen. Wij mogen proefkonijnen spelen 😉
Location hunt zit er dus op.
Optie één was meteen de goede. Waarschijnlijk voor het eerst in de huwelijksplanninggeschiedenis? Voorteken? Goed/slecht? (Nu niet gaan twijfelen, Delphine! Je zal dat nog genoeg doen de komende maanden…)

Nu de exacte datum vastleggen. We hebben al een ongeveer periode besproken met meneer Westhoek, nu nog de agenda’s van onze ouders en zussen erbij halen (ajaj, vooral voor die laatste…).

Zot zeg, zo wordt het met elke stap een beetje échter, die bruiloft van ons…

Mamafien5 Comments